Francien Bazelier, oprichter en eigenaar van Koers bedrijfspsychologie, schreef een treffende blog over ‘doortrappen’ op de weg naar herstel van mentale onbalans. 

Je zal het me niet snel horen zeggen, maar deze tegeltjestekst gaat dieper dan het lijkt! Als je er namelijk goed over nadenkt, dan verwoordt deze zin perfect hoe je herstelt van mentale onbalans én hoe je überhaupt in balans kunt blijven.

De reactie op mentale onbalans is bijna altijd die van terugtrekken, minder initiatief nemen (al helemaal voor nieuwe dingen) en vooral te blijven doen wat nog nét gaat. Dat is vaak dan hetgeen wat moet en meestal juist niet wat mág, dat waar je nieuwsgierig naar bent of waar je van leert. Nee, je ervaart eerder een gevoel van controle verlies en je zoekt houvast in datgene wat je op de automatische piloot nog aan kunt.

Onze eerste reactie op mentale onbalans is dus eigenlijk om te stoppen met trappen; de fiets valt bijna letterlijk om. En dat doet zeer, hoe goed je helm ook is! Maar het paradoxale is, dat juist het blijven trappen op die fiets eraan bijdraagt dat je herstelt en weer in balans kunt komen. Dat zit zo;

Om nieuwe verbindingen aan te gaan in onze hersenen moeten we letterlijk gaan bewegen. Maar daarmee zijn we er nog niet. Dit bewegen is ook figuurlijk: door nieuwe dingen te ontdekken of te leren, je te laten verrassen, verbinding met mensen aan te gaan en dingen te doen waar je plezier in hebt (dopamine door aanmaakt). Zo wordt er meer ‘witte stof’ aangemaakt in je prefrontale cortex waardoor je emoties wat meer uitgebalanceerd worden en je lekkerder in je vel komt te zitten. Herstellen door te bewegen dus, ook al is je eerste reactie vaak tegenovergesteld.

Het lastige bij mentale onbalans is alleen dat je eigenlijk opnieuw moet leren fietsen, en op een andere manier: een ander tempo, een andere fiets, anders trappen. Je moet ontdekken wat nú bij je lijf en geest past want op het oude patroon ben je namelijk vastgelopen. Maar dat opnieuw leren fietsen, gaat in het begin met vallen en opstaan én je ‘trainingstijd’ is in het begin vaak maar kort doordat je sneller je grens hebt bereikt. En je weet niet hoe lang het duurt voordat je ‘het’ kunt. Een belangrijke les in loslaten is begonnen!

En daarna? Ja, dan wil je waarschijnlijk je grenzen weer eens wat gaan verleggen door verder te gaan, of harder. En val je er misschien eens af. Of krijg je een lekke band. Ja echt: het leven is net als fietsen…..!

#Koersbedrijfspsychologie #Positievepsychologie