Situatie: een langdurige lockdown met een onzekere toekomst. Je hoofd vertelt je: “Ik vind het saai, ik ben niet meer gemotiveerd”. Wat doe je? Je blijft doorgaan in dezelfde patronen, van dezelfde dingen doen op dezelfde plekken met dezelfde mensen. En je klaagt over hoe het is, je voelt je vermoeid. Er ontstaat een negatieve spiraal doordat de ‘paadjes’ die je letterlijk en figuurlijk bewandelt steeds dieper worden. Alsof je met je voorwiel vast zit in een tramrail.
Nieuwe paadjes in je brein
Waar je lijf, en je brein eigenlijk écht behoefte aan hebben is heel wat anders: prikkels, verbinding en beweging. Je hebt behoefte aan lucht, aan verrast worden, aan nieuwe paadjes. Je brein wordt veerkrachtiger als het geregeld verrast wordt, door afwisselende natuur, andere routes en verhalen van andere mensen. En ook je lijf maakt gelukshormonen aan als het in beweging is. De spiraal gaat dan de andere kant op werken en de luchtige gedachtes komen dan ook vaak vanzelf.
Ritme en prikkels
Maar hoe kom je uit die tramrail? Hoe doe je dat in een wereld die veel eentoniger is geworden, en dus eigenlijk vol met tramrails ligt? Tja, dat moet je zelf doen…Dat vraagt om kracht en een keuze. Het ritme en de prikkels dienen zich minder vanzelf aan, dus het is aan jou om die te creëren. Het vraagt allereerst erkenning en bewustwording van het feit dat je vast zit en vervolgens een open mind (en growth mindset) om te ontdekken van welk ritme en welke prikkels jij weer gaat leven. Proberen, leren, je frustreren, en weer doorgaan. En zo nieuwe paadjes aanleggen. Accepteer de grenzen en ontdek dat er in dat wat er tussen ligt heel veel mogelijk is!
